جلسه ی دوم
فقط کافی اراده کنی و بخواهی که روزی رو زود به جایی برسی ...یا کاری رو به موقع انجام بدی ...همان زمانه که متوجه میشوی ابر و بادو مه و خورشید و فلک در کارندکه فقط حال تورو به شخصه جا بیاورند...اصل ضرب المثلم همینه ...باور کنید...از اونجایی که راهم به دهکده خیلی دوره است همیشه ناچارم که زود حرکت کنم و همیشه ام زودتر از کارمندای دانشکده به دانشگاه میرسم و حتی کارم به جایی رسید که صدای سرپرست امور عمومی دانشکده را هم دراورده بودم ...خلاصه اینکه با هزار عزو جز دوست گرام را راضی کردم جهت صرف صبحانه مرا صبح امروز مشایعت کند .. و در نتیجه چرخ محترم از همون کله سحر: خواب موندن و تاخیر اتوبوس و بدو بدو نرسیدن و ...از هیچ کاری سعی کرد دریغ نکند الحمدالله ..و ما شروع کلاس رو با افاضات بلند و کوتاه دوست عزیز اغاز کردیم ...و البته که حق با ایشون بود زبون بنده کوتاه...
چند دقیقه بعد از شست و شوی شخصیتی از جانب دوست گرام با حضور گرم استاد همه چیز به حالت عادی خود برگشت ... کلاس این جلسه با یادگیری جذاب تایپ ده انگشتی شروع شد ...یادمه جایی خونده بودم که یادگیری تایپ ده انگشتی بی شک جزو اولین کارهایی بوده که هر ادمی میخواسته اون رو یادبگیره و هیچوقت موفق نشده ...بنده ام که به شخصه تا مجبور نباشم و زور بالا سرم نباشد در موارد یادگیری فوق ضعیف عمل میکنم ...به قول یکی از دوستان هیچوقت نمیفهمی تا چه اندازه قوی هستی مگر اینکه چاره ای جز قوی بودن نداشته باشی...بعد از یادگیری و پرسش های استاد ...به سراغ تمرین کوتاهی از الفبای بازهم جذاب مورس رفتیم و ضربات ماژیک بر تخته را در ذهنمان ثبت میکردیم ...داشتن چنین درسی بین تمام دروس نظری برایم جذاب است ... آشنایی در مورد شبکه ها و فضا هایی که معمولا افراد در خانه و از طریق دوستانشان با ان اشنا میشوند ..کلاس مثل یادگری درس زندگی است ...همه ما میتوانیم به خودی خودی سر رشته ای دران داشته باشیم ...اما یادگیری ان ..فهم زندگی را مهم تر میکند ...
