جلسه ی پنجم

مثل همیشه ساعت هفت و ربع وارد فضای سوت و کور و خواب الود دانشگاه شدم ..قدم هام رو ارام با موزیک ملایم در گوشم ،هماهنگ کرده بودم و هردو ثانیه، یک عدد خمیازه نخراشیده را نیز بهش اضافه میکردم  پله ها را بی میل بالا میرفتم ...مطمین بودم با در بسته کلاس روبه رو میشوم ..روی صندلی سخت و ازار دهنده  تویه راهرو نشستم و سرم رو به دیوار تکیه دادم و چشمام رو بستم ..تو ذهنم هزاران فکر داشت با کفش پاشنه بلند قدم رو میرفت ،که بزرگترین کفش هم متعلق به خواب بود که تق تقش مثل صدای لالایی منو به خواب دعوت میکرد ...قطعا اگه اقای فراهانی با همان انرژی ثابت و همیشگیش از راه نرسیده بود و در کلاس را باز نکرده بود ادامه کلاس را در خواب برایتان تایپ میکردم ...

وارد کلاس شدم چشمانم به دنبال صندلی تقریبا همیشگیم کل کلاس را از سر گذراند ...کامپیوتر را روشن کردم تا کمی تایپ را تمرین کنم ...من مینویسم تمرین تایپ ، شما بخونید فرار از خواب ... 

استاد که وارد کلاس شدند  هیچکدام از بچه ها متوجه حضور ایشان نشدند و همین امر باعث شد با تذکر استاد همه  از وهم و تخیلاتشان به داخل کلاس کشانده بشوند و به احترام استاد تمام قد بایستند...استاد مثل همیشه  از بچه ها جویای تمرینات نکردشان شد و در اخر با دیدن پاس کاری چشمان ما به یکدیگر خود شروع به توضیح دوباره بحث های گذشته شد ...ی ربی از ساعت کلاس گذشته بود که در باز شد و حضور فاطمه و شوخی استاد و عذرخواهیش جو کلاس ساکت و جدی کلاس را به خنده واداشت.. فاطمه که کنارم نشستم سعی کردم با توضیحات کوتاه و سریع کارکرد trello  رو بهش یاد بدهم و اورا به کلاس برسانم در مورد کارکرد گروهی و کاربردی این شبکه جالب با او تبادل اطلاعات داشته باشیم و بعد فواید و کارکرد های onenote.... و انتهای کلاس با سوال ها و پرسش هایی از تایپ ده انگشتی ...نمیدانم چطور است که ساعات این کلاس انقدر سریع و زود میگذرد